چسپ ها
پخت يا پروراندن رزين چسب به صورت يک جسم جامد
اپوکسيها معروفترين چسبهاي اين گروه هستند که با استفاده از رزينهاي سيکلوآليفاتيک ، طوري فرمولبندي ميشوند که در دماهاي بالا قابل استفاده باشند. براي سنتز چسبهاي قوي و نيمه انعطافپذير از رزينهاي اپوکسي با عوامل پخت پلي آمين يا پلي آميد استفاده ميشود و بيشتر اپوکسيها بدون استفاده از مواد افزودني هم چسبندگي خوبي دارند. زمان پخت ميتواند از ثانيهها تا روزها طول بکشد که اين امر به کاتاليزورها و دما بستگي دارد .
اپوکسي فنولي با استفاده از اين چسبها ميتوان اتصالاتي پديد آورد که تا 315 ?C پايدار هستند. اين چسبها در دماهاي بالا پرورده ميشوند و از آنها براي پيوند ساختماني و لانه زنبوري استفاده ميشود. از ديگر چسبهاي اين گروه ميتوان از پلي استرها (که ارزان قيمت و زودگير و شکننده هستند)، سيليکونها ، سيانوآکريلاتها و آکريليها ، نام برد.
تبخير حلال از محلول پليمر گرمانرم
مواد پليمري حل شده در حلالها ميتوانند چسبهاي مفيدي تشکيل دهند. با تبخير حلال ، پليمر گرمانرم جامدي حاصل ميشود که به چسب حلال معروف است. از اين گروه ميتوان نيتروسلولز را نام برد که سالها محلول 10 تا 25 در صد آن به عنوان چسب هواپيما و يا براي مصارف خانگي استفاده ميشد.
آکريليها ، محلول رزينهاي آکريليک پرورده شده هستند و به چسبهاي پلاستيک مشهورند و براي متصل کردن پلاستيکهاي ABS ، پلي استيرن و آکريلي مؤثرند. سيمانهاي لاستيکي هم جزو چسبهاي حلال ميباشند.
تبخير آب از يک شيرابه پليمري
شيرابهها از ذرات کوچک پليمر پرورانده شده معلق در آب تشکيل شدهاند و در موقع تبخير آب ، ذرات بوسيله نيروهاي واندرواسي به يکديگر متصل ميشوند. رزين خشک شده ، ديگر در آب حل نميشود. از اين چسبها ميتوان پلي وينيل استات را نام برد که براي اتصال قطعات چوبي بکار ميرود و به صورت شيرابه (محلول در آب) عرضه ميشود و به نام چسب سفيد يا چسب چوب معروف است .
سرد کردن پليمر گرمانرم ذوب شده
پليمرهايي که در دماي مناسب ذوب ميشوند و داراي نيروهاي جاذبه زيادي ميباشند، بعنوان چسب داغ ذوب شناخته ميشوند. از انواع پلي استرهاي گرمانرم ، پلي آميدها و پلي اتيلنها ، بعنوان چسب داغ ذوب استفاده ميشود. اين چسبها به صورت لولههايي با ضخامت کم در بازار موجود ميباشد. در اثر حرارت دادن ، لوله ذوب و جاري ميشود و با ماليدن به سطح جسم و فشردن سطوح به همديگر ، اتصال در ضمن سرد شدن انجام ميشود .
عوامل اتصال دهنده
موادي که با شيمي دوگانه وجود دارند، ميتوانند به چسبندگي کمک کنند. اين ترکيبات داراي دو گروه عاملي متفاوت در دو انتها ميباشند و معموليترين آنها عوامل اتصال دهنده سيلان ميباشند. يک انتهاي اين ترکيبات ، توليد چسبندگي با شيشه يا مواد معدني ديگر ميکند و انتهاي ديگر از نظر شيميايي فعال ميباشد.
اخيرا ترکيباتي به نام تيتاناتها وارد بازار شدهاند که مانند سيلان داراي شيمي دوگانه هستند و شبيه آنها عمل ميکنند ، اما برتريهايي هم در برخي خواص نسبت به سيلانها دارند
